8,750,000
9,990,000
479,000
1,760,000
463,000
890,000
527,000
439,000
476,000
559,000
8,720,000
9,050,000
8,720,000
479,000
476,000
444,000
559,000
407,000
479,000
8,240,000
8,160,000
479,000
275,000
32,500,000
9,600,000
439,000
1,360,000
463,000
8,640,000
527,000
479,000
559,000
1,760,000
476,000
84,000
471,000
27,500,000
439,000
8,720,000
479,000
607,000
423,000
10,000,000
79,000
7,680,000
8,240,000
239,000
799,000
4,120,000
556,000
79,000
816,000
359,000
407,000
8,560,000
279,000
527,000
471,000
9,200,000
479,000
68,000
479,000
463,000
95,000
423,200
527,200
476,000
375,000
419,200
1,223,000
880,000
559,000
423,000
439,200
471,000
447,200
443,200
343,000
391,000
7,592,000
440,000
559,000
7,672,000
8,640,000
10,960,000
سیستم اعلام حریق متعارف
سیستم اعلام حریق متعارف (Conventional) یک نوع سیستم هشدار حریق است که برای تشخیص حریق در یک محدوده یا منطقه (زون) خاص از ساختمان استفاده میشود. این سیستمها با استفاده از تجهیزاتی مانند دتکتورهای دود و حرارت، شستیهای اعلام حریق، آژیرها و فلاشرها، حریق را تشخیص داده و افراد را از وقوع حادثه مطلع میکنند. در این سیستمها، هر زون به یک مدار مجزا متصل است و در صورت وقوع حریق، زون آسیبدیده مشخص میشود، اما مکان دقیق حریق به طور دقیق مشخص نمیشود. اجزای اصلی سیستم اعلام حریق متعارف:
مرکز کنترل (Control Panel):
این بخش وظیفه دریافت سیگنالهای هشدار از دتکتورها و شستیها، پردازش آنها و فعالسازی آژیرها و فلاشرها را بر عهده دارد.
دتکتورها:
این تجهیزات شامل دتکتورهای دود و حرارت هستند که علائم اولیه حریق را تشخیص میدهند و سیگنال هشدار را به مرکز کنترل ارسال میکنند.
شستیهای اعلام حریق: این شستیها به افراد این امکان را میدهند تا در صورت مشاهده حریق، به صورت دستی هشدار را فعال کنند. آژیرها و فلاشرها: این تجهیزات برای اعلام صوتی و بصری حریق استفاده میشوند و افراد را از وقوع حادثه مطلع میکنند. تغذیه و سیم کشی: سیستم اعلام حریق متعارف به یک منبع تغذیه برای تأمین انرژی مورد نیاز و همچنین یک شبکه سیم کشی برای ارتباط بین اجزا نیاز دارد.